Frankrijk, 1790. De vrouw die later bekend wordt als Joséphine Bonaparte vlucht van Martinique naar Parijs om te ontsnappen aan de slavenopstanden in het Caribisch gebied. Haar man verliet haar jaren geleden en ze is alleen. Als zij aankomt, blijkt dat Parijs ook voor haar en haar kinderen onveilig is; de Franse Revolutie is begonnen. Wanneer zij ervan beschuldigd wordt tegen de revolutie te zijn, belandt zij in een van de beruchte gevangenissen waar koningen hun reis naar de guillotine afwachten.
Ondertussen zoekt een jonge soldaat, Napoleon, geluk en erkenning op zijn eigen manier. Net als Joséphine, is hij verdwaald in een snel veranderende wereld. Wanneer hun paden zich kruisen, verandert de geschiedenis.
De roos van Napoleon is een ongelooflijk mooi en waargebeurd verhaal over het lot.
Het verhaal wordt verteld vanuit het gezichtspunt van Marie-Josèphe-Rose, die af en toe terugblikt op haar verleden en tegelijkertijd een blik werpt op het leven van Napoleon, totdat hun wegen elkaar kruisen. De overgangen zijn soepel, de schrijfstijl is prettig en het verhaal leest lekker weg.
Marie-Josèphe-Rose is een jonge vrouw die moeite heeft om zich aan te passen aan de adel. Zij ontwikkelt zich tot een sterke en moedige vrouw die overal een oplossing voor vindt. Napoleon is stemmingsgevoelig en daardoor gevoelig en kwetsbaar. Hij voelt zich eenzaam en afgewezen. Maar zij kan met hem omgaan, kan hem laten groeien.
Daar in de koets onder de sterrenhemel besefte ik voor het eerst dat zijn bravoure en drang naar controle de bouwstenen zijn van een muur die hij rond zichzelf heeft opgetrokken. Achter die muur gaat een kwetsbare jongen schuil, een man van zesentwintig met zijn gevoelens van onzekerheid.
De roos van Napoleon is een beeldend verhaal met veel aandacht voor sfeer, personages en entourage. Het is een mooi en fascinerend stuk geschiedenis en geeft een inzicht in het leven tijdens de woelige Franse Revolutie.
Een aanrader voor iedereen die van mooie (historische) verhalen houdt!